ووشو مادر همه ی ورزشهای رزمی جهان است در واقع ووشو یا همان كونگ فو یا بوكس چینی یك ورزش نیست بلكه هنری است در بر دارنده بیش از 15 ورزش یك ووشو كار باید مانند یك بوكسور دستهایش قوی باشد ، مثل یك جودو كار یا كشتی گیر فنون درگیری را بلد باشد ، پاهایش ورزیده بوده و از فنون كامل پا ، بهره كامل داشته باشد و مثل یك ژیمناست از حركات آكروبات قوی برخوردار باشد.

ضربات دست ، پا ، درگیری ها و فنون دفاع شخصی ، حركات آكروبات ، چین نا ها یا همان فنون قفل مفاصل ، سرعت ، قدرت ، پرشهای طولی و عرضی ،فرمهای قوی ؛ سریع و زیبا و مبارزات قدرتمند در قالب ساندا كه مبارزه آزاد می باشد و سانشو كه مبارزه مسابقاتی است تن ووشوكار را به بهنرین نحو سیقل می دهد.

اما موضوع در همین جا پایان نمی گیرد بلكه تازه شروع كار است . در این مرحله است كه او  به جرگه تمرینات روانی می پیوندد ، او باید روحش را نیز قدرتمند كرده و از نیروهای نهفته اش بهره گیرد . می گویند «تای چی» آخر ووشو است ، ولی اینطور نیست ، برای هنر رزمی ، مخصوصا ووشو نهایتی نیست چون مبنایش الهام از طبیعت است و به قدمت طبیعت ادامه دارد . یك ووشو كار ماهر علاوه بر رزمیكار بودن باید پزشك ماهری نیز برای خودش باشد . البته تمرینات اصولی ووشو جان را صفا داده و از امراضی كه اكثرا ریشه در روح انسان دارند جلوگیری میكند . به نظر بنده امروزه باید دنبال روشی به نام ورزش درمانی باشیم كه در واقع ورزش دوای اكثر دردهاست و ورزش و هنر رزمی ووشو در این مسئله پیشگام است .

 میگویند ووشو در اصل از قسمت ترك نشین چین ریشه گرفته است و مبین این مسئله كلمه ووشو است كه «وو» به معنی هنر رزمی كه درتركی « وُرشماق _وُر» كه همان رزم است ریشه دارد.

قدمت ووشو در كشور چین به زمانهای بسیار دور كه اولین صورت های اجتماعات بشری در جوامع اولیه بوجود آمدند ، باز می گردد . در آن زمان به منظور حفظ سلامتی ، درمان بیماری ها ، افزایش بنیه جسمانی و طول عمر و تعلیم مهارتهای نظامی به افراد آن جوامع ، حركاتی ابداع گردید كه بسط و گسترش آن در طول ادوار مختلف ، به ورزش زیبا و جذاب ووشوی امروزی بدل شده است .

درطی قرون 14 تا 16 میلادی چهره های برجسته ورزشهای رزمی بتدریج در معبد شائولین گرد هم آمدند و سبك های اصلی ووشو را به تقلید از حركات حیوانانی همچون پلنگ ، درنا ، مار ، ببر و اژدها بوجود آوردند . لیكن امپراتور وقت كه بتدریج از فعالیت های ساكنان این معبد دچار ترس و نگرانی شده و معبد را تهدیدی علیه حكومت خود می دید ، فرمان انهدام و به آتش كشیدن معبد شائولین را صادر كرد . در لشكركشی امپراتور برای انهدام معبد ، فقط تعداد اندكی از افراد آن توانستند جان سالم از مهلكه بدر ببرند . این واقعه تلخ تاریخی از سوی دیگر موجب انتشار و اشاعه ورزشهای رزمی معبد شائولین كه تا آن زمان محفوظ و مخفی مانده بود به سایر نقاط كشور چین گردید ، هر چند امپراتوران برخی از سلسله های حاكم بر كشور پهناور چین تمرینات ورزشهای رزمی را خطری برای حکومت خود قلمداد نموده و انجام آنرا ممنوع اعلام كرده بودند لیكن امپراتورانی هم بودند كه خود شیفته این تمرینات بوده و موجبات ترویج آنرا فراهم كرده اند . در دوران سلسله های شانگ (Shang) و ژو (Zhau) حرکاتی از ووشو بوجود آمدند كه برای آموزش سربازان استفاده می شد و همه ساله در پائیز و بهار مسابقات كشتی خاصی به نام جیائو برای انتخاب سربازان نمونه و اعطای عناوین افتخاری برگزار می شد . با ایجاد کاربرد نظامی برای ووشو ، رفته رفته حركات رزم با شمشمیر ، نیزه و چوب نیز به وجود آمدند . ظهور گروههای نمایش خیابانی بنام لوكی ( Luqi ) كه از طریق نمایش حرکات رزمی امرار معاش می كردند ، خود باعث گسترش هرچه بیشتر ووشو گردید. دوران سلطنت سلسله های كینگ (Qing) و مینگ (Ming) را می توان عصر شكوفایی ووشو به شمارآورد.

از پیشكسوتان و سانداکاران این ورزش در ایران می توان به اساتید حسین داودی پناه (داداشی) - محمد پورغلامی - قدرت الله داودی پناه - علی جهانگیری - مراد یوسفی - توحید اسدیان - سهراب زاده - علی دانش – ناصر ابوالقاسمی- رضا رضایی افشار - مهرداد شیرازی - همایون خرم - ناصر حق شناس - علی اكبر كوهزادی - حجت حاتم - حسین حضرتی - كامران پیرنیا – صمد ولیزاده و سایر عزیزانی كه شاید فراموش شدند نام برد ووشو دارای سبكهای بیشماری است كه شاید هیچكس نتواند اسم همه سبكها را با خصوصیاتشان برای ما باز گو كند

دوستان عزیز از آنجا که خود بنده به عنوان یک شاعر خصوصا رمان نویس در مورد همه چیز به اطلاعات نیاز دارم چون رمان نویس باید لا اقل ده برابر دیگران در تمام زمینه ها اطلا عات داشته باشد به این خاطر موضوع رزمی -ورزشی هم تو وبلاگ گذاشتم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: